wtorek, 30 listopada 2010

ROK KOLBIAŃSKI

W dniu 14 sierpnia 2010 r. rozpoczął się Rok Kolbiański, który trwać będzie do 15 sierpnia 2011 r. W tym czasie pragniemy w szczególny sposób uczcić syna polskiej ziemi i świętego zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, założyciela dwóch Niepokalanowów, Rycerstwa Niepokalanej i Wydawnictwa MI, bohatera czynu oświęcimskiego i człowieka żyjącego wiarą na co dzień.

Rok Kolbiański jest odpowiedzią na wezwanie Sługi Bożego Kard. Stefana Wyszyńskiego: Nie gaście ducha Ojca Maksymiliana.
Ta zachęta zachowuje swoją aktualność oraz znaczenie, gdyż postać św. Maksymiliana jest ciągle źródłem inspirującym i nieustannie w duchu profetycznym wskazuje drogę do przebycia.

2011 Rokiem św. Maksymiliana
Oddając hołd i szacunek tej wielkiej postaci, Senat Rzeczypospolitej Polskiej ogłasza rok 2011 Rokiem Świętego Maksymiliana Marii Kolbego.
Uchwała Senatu RP z 21/10/2010

wtorek, 9 listopada 2010

JESIENNE SPOTKANIE LIDERÓW RYCERSTWA NIEPOKALANEJ


W dniach od 5.11.do 7.11.2010 w centrum sw. Maksymiliana w Harmężach uczestniczylismy w jesiennym spotkaniu liderów MI.
Spotkanie rozpoczęło się w piątek wieczorem wspólną modlitwą. Liderzy uczestniczyli najpierw we Mszy świętej i wysłuchali Słowa Bożego, którego motywem przewodnim była ofiara św. Maksymiliana. Następnie podczas adoracji Najświętszego Sakramentu uczestnicy odmówili część chwalebną różańca świętego w intencji zmarłych członków Rycerstwa niepokalanej.

Sobota upłynęła pod znakiem wykładów i warsztatów. Podczas sesji dopołudniowej o. Piotr Cuber asystent rycerstwa prowincji krakowskiej podsumował dwa lata „funkcjonowania” Materiałów Formacyjnych. Z ogromnym zainteresowaniem spotkały się warsztaty prowadzenia spotkań formacyjnych przygotowane przez diakonię Ruchu Światło-Życie. Prowadzący zaprezentowali możliwość przeprowadzenia spotkania formacyjnego na zadany temat przy pomocy trzech różnych metod: Ewangelicznej Rewizji Życia, Krótkich Formuł Wiary oraz metodą Vasteras. Popołudniową sesję rozpoczął ks. Jacek Pędziwiatr multimedialnym wykładem o „Teologii modlitwy Zdrowaś Mario”. Następnie o. Piotr przedstawił sprawozdanie z Nadzwyczajnego Zjazdu Rycerstwa Niepokalanej w Rzymie. Dzięki prezentacjom multimedialnym, uczestnicy mogli zapoznać się z działalnością MI w różnych krajach i na różnych kontynentach. Ze zdumieniem i niekłamanym podziwem słuchali o „problemach” Rycerstwa Niepokalanej w Ameryce Południowej, gdzie do wspólnot MI należą w ogromnej większości dzieci i młodzież. Wieczorem podczas wspólnej Eucharystii, liderzy mieli możliwość wysłuchania dialogowanej homilii o. Piotra i ks. Jacka, której tematem przewodnim była rola Maryi na Weselu w Kanie Galilejskiej. Na zakończeni dnia liderzy integrowali się ze sobą podczas pogodnego wieczoru.

W niedzielę gościem specjalnym spotkania był ks. dr hab. Adam Rybicki z Instytutu Duchowości KUL, który podjął temat: „Zjednoczeni w bólu i chwale – Maryja pod krzyżem”. W pasjonujący sposób przybliżył liderom postawę Maryi w czasie wydarzeń Paschalnych na Golgocie. Spotkanie zakończyła uroczysta Msza święta w kościele parafialnym, której przewodniczył i Słowo Boże wygłosił gwardian i proboszcz z Harmęż o. Stanisław Czerwonka.

poniedziałek, 27 września 2010

DIECEZJALNY DZIEŃ SKUPIENIA RYCERSTWA NIEPOKALANEJ ARCHIDIECEZJI KRAKOWSKIEJ


W piękny wrześniowy słoneczny dzień ,choć poranek chłodny (ostre górskie powietrze)zgromadziły się w „Papieskiej” Bazylice Wspólnoty Rycerstwa Niepokalanej Archidiecezji Krakowskiej na II Diecezjalnym Dniu Skupienia.
Dzień Skupienia prowadził asystent Rycerstwa Niepokalanej o. Piotr Cuber.
Temat Dnia Skupienia „Pobożność czy duchowość”.
Po słowie wstępu i krótkiej modlitwie o. Piotr w swojej konferencji wprowadzał nas w tajniki zagadnień pobożności i duchowości.
Na początek definicja pojęć
Pobożność - to oddawanie czci Bogu wyrażające się w aktach pobożności. Chodzi tu o zarówno o modlitwę indywidualną, osobistą każdego człowieka, jak i o modlitwę wspólnotową, liturgiczną.
Obie są wyrazami naszej pobożności i odpowiadają naszym duchowym potrzebom.
Duchowość - to coś więcej niż pobożność. Duchowość , to pewna postawa, to nie tylko zewnętrzne wyrażanie swojej czci wobec Boga czy świętych, ale to sposób myślenia, styl życia, postępowanie, zachowanie w określonych sytuacjach. Duchowość jest wyrazem sprzeciwu wobec świata materialnego. Poprzez duchowość człowiek uznaje ,że nie jest tylko ciałem, że posiada duszę, serce, że istnieje inny wymiar niż tylko materialny- rzeczywistość nadprzyrodzona, że istnieje byt najwyższy i że on jako człowiek potrafi siebie (swoja fizyczność, materialność) przekraczać. Ta zdolność przekraczania siebie może przybierać różne formy i dlatego mówimy o duchowości chrześcijańskiej, ale także o duchowości buddyjskiej, hinduistycznej , judaistycznej etc.
Duchowość chrześcijańska oznacza, że przedmiotem naszego przekraczania siebie jest Bóg Trójjedyny. Ponieważ oddajemy cześć Bogu w Trójcy, wyznajemy śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, przyjmujemy jeden chrzest, wierzymy w świętych obcowanie, oczekujemy życia wiecznego-możemy mówić o jednej wspólnej dla wszystkich chrześcijan duchowości.(choć istnieją różne jej formy: duchowość katolicka, prawosławna, protestancka.
Każdy chrześcijanin przeżywa tę jedną duchowość na swój własny sposób.
My rycerze wzorujemy się na Maryi. Zatem przeżywmy formę duchowości ,w której centrum jest Maryja .
Duchowość Maryjna –to duchowość chrześcijańska przeżywana w miłości do Trójcy Świętej , którą istotną cechą jest oparty na Piśmie świętym związek z Maryją, która staje się dla niego wzorem, nauczycielką oraz wsparciem. Duchowość Maryjna nie zatrzymuje się na na osobie NMP, ale prowadzi do życia w Chrystusie.

Po wygłoszonej konferencji udajemy się na wspólne spotkanie przy kawie i herbacie. Następnie przenosimy się do Bazyliki na Eucharystię , którą poprzedza krótka Adoracja Najświętszego Sakramentu. Msza Święta koncelebrowana przez kapłanów opiekunów wspólnot Rycerstwa Niepokalanej przybyłych na dzień Skupienia.
Głównym celebransem był o. Jóżef Lizun z Krakowskiej bazyliki Św. Franciszka .Słowo Boże wygłosił o. Piotr Cuber . mówił kontynuując myśl z konferencji na temat Zawierzenia Maryi

Akty zawierzenia NMP są jednym z elementów wyróżniającym pobożnoć maryjną.Dzięki zawierzeniu się Maryi pomiędzy uczniem, a Matką nawiązuje się duchowa relacja ,duchowe zjednoczenie,które pozwala na przeżywanie wraz z nią codziennoci.Akt zawierzenia powinien stać sie dla chrzecijanina początkiem nowego życia.Zawierzenie jest srodkiem pomagajacym lepiej, wierniej i autentyczniej żyć owocami chrztu swiętgo.Jest to zaproszenie,aby chrzescijanin dalsza swą duchową pielgzrymkę przeżywał razem z Maryją Matką Jezusa.
Niestety bardzo często akt oddania MB ogranicza się do pięknej celebracji, liturgii dostarczającej wzruszeń ,ale nie idzie za nim praktyka życia..
Po Echarystii-duchowym umocnieniu;jest co dla ciała wspólny posiłek,rozmowa, poznawanie wspólnot, spiew.I na zakończenie wspólna modlitwa w Bazylice i wspólne zdfjęcie przed bazyliką pod pomnikiem Jana Pawła II.
Na Dzień Skupienia do Wadowic przybyły Wspólnoty MI z: Krakowa (z Bazyliki św. Franciszka) z o. Józefem Lizunem; z parafii św. Maksymiliana (Mistrzejowice) z ks. Marianem Kapuściakiem; z parafii św. Brata Alberta; z Zagórza k/ Chrzanowa z parafii Wniebowzięcia N.M.P z ks. Ryszardem Świderem; z Lubomierza parafia św. Józefa Oblubieńca N.M.P z o. Wiesławem Staubem; wspólnota z Suchej Beskidzkiej oraz miejscowa wspólnota z Wadowic.

Dla mnie każdy dzień skupienia to nie tylko zewnętrzna oprawa, ale to także krok w osobistym rozwoju, zmaganiu się, w dążeniu do świętości, w doskonaleniu siebie - poprzez codzienne zajęcia, modlitwę, zaangażowanie w życie wspólnoty.

poniedziałek, 16 sierpnia 2010

69 rocznica Śmierci Św. Maksymiliana


Uroczystości ku czci św. Maksymiliana w 69 rocznicę jego męczeńskiej śmierci rozpoczęły się nabożeństwem „Transitus” upamiętniającym narodziny dla nieba Męczennika Miłości. W tym roku nabożeństwo zostało przygotowane w oparciu o tekst pasji św. Maksymiliana z piątego aktu dramatu Maximilianus prof. Kazimierza Brauna.


Wspólnej modlitwie przewodniczył wikariusz krakowskiej prowincji franciszkanów o. Paweł Dybka. Na uroczystości do Centrum w Harmężach przybyli wierni i wspólnoty Rycerstwa Niepokalanej z różnych stron Polski. Po zakończonym nabożeństwie wierni przeszli w pielgrzymce do byłego obozu Auschwitz. W drodze odśpiewano „Godzinki „ . odmówiliśmy część bolesną Różańca Świętego i Koronkę do Bożego Miłosierdzia modląc się za ofiary obozów i oprawców a także w intencjach własnych z jakimi przybyliśmy do Harmęż i Auschwitz


O godz. 10.30 na placu apelowym w Auschwitz w pobliżu bloku nr 11 została odprawiona uroczysta Msza święta, której przewodniczył i Słowo Boże wygłosił ordynariusz diecezji Bielsko Żywieckiej bp. Tadeusz Rakoczy. Wraz z nim Mszę świętą koncelebrowali bp. Wiktor Skworc z Tarnowa, abp Bambergu Ludwig Schick, duchowieństwo diecezjalne i zakonne z archidiecezji krakowskiej oraz goście spoza archidiecezji. Przemawiając na koniec o. Paweł Dybka podkreślił, że tą uroczystością rozpoczynamy Rok Kolbiański, który ma nas przygotować do obchodów 70. rocznicy męczeńskiej śmierci św. Maksymiliana.

wtorek, 3 sierpnia 2010

REKOLEKCJE RYCERSTWA NIEPOKALANEJ LIPIEC 2010

Rekolekcje dla dorosłych prowadzone w duchu MI odbyły się w tym roku w terminie 8 – 11 lipca. Tematem rekolekcji była „Duchowość maryjna”, rozważania rekolekcyjne prowadził o. Piotr Cuber w oparciu o książkę o. Bogusława Kochaniewicza OP „O duchowości maryjnej dzisiaj”. W wygłoszonych konferencjach poruszone zostały następujące tematy: Pobożność, czy duchowość; Maryja czy Chrystus; Maryja a tajemnica Trójcy świętej; Zawierzenie Maryi; Liturgia a cześć oddawana Maryi; Objawienie Boże, a objawienia maryjne; Modlitwa czy naśladowanie
Każdy dzień rozpoczynaliśmy modlitwą brewiarzową -/liturgia godzin: ;rano- jutrznia, po południu nieszpory; niezwykła modlitwa różańcowa - w „Labiryntach” Mariana Kołodzieja, Szczególna adoracja Najświętszego Sakramentu w kaplicy klasztornej w milczeniu. Każdy na swój sposób adorował Pana Jezusa wsłuchując się w ciszę swojego serca by usłyszeć głos Pana.
Nie mogło zabraknąć Apelu Jasnogórskiego przy figurze Matki Bożej Niepokalanej.
Rekolekcje to nie tylko czas refleksji i modlitwy, ale również spotkania, dzielenia się doświadczeniami i radością na wspólnej rekreacji przy dobrym cieście i gitarze.
Co roku wyjeżdżamy z Harmęż bogatsi duchowo, uwrażliwieni na swoją postawę w codziennym życiu ,z nowymi wyzwaniami do pracy nad sobą i dzieleniem się w swojej wspólnocie nowymi doswiadczeniami i przeżyciami.
W tym roku w rekolekcjach MI wzięło udział blisko 40. osób z Polski południowej: z Bielska Białej, Dąbrowy Górniczej, Ciśca, Harmęż, Końskich, Krakowa, Krosna, Opola, Pewli Ślemieńskiej, Suchej Beskidzkiej, Wadowic, Woli, Wrocławia, Jedlicza. Wspaniała atmosfera, którą podkreślali wszyscy uczestnicy rekolekcji była zasługą nie tylko gospodarzy miejsca Franciszkanów z klasztoru w Harmężach, ale również miejscowej wspólnoty MI oraz braci kleryków z WSD Franciszkanów z Krakowa.

wtorek, 20 lipca 2010

SPOTKANIE w KRAKOWIE



12 czerwca w uroczystość Niepokalanego Serca NMP braliśmy udział w uroczystości przekazania relikwii Św. Maksymiliana w Parafii Św. Barata Alberta Chmielowskiego w Krakowie-Nowej Hucie.Uroczystość przygotowała miejscowa wspólnota MI.
Relikwie świętego uroczyście przekazał Gwardian Niepokalanowa o. Stanisław Piętka proboszczowi parafii.Po uroczystej mszy świętej miało miejsce spotkanie zaproszonych gości i wspólnot MI z diecezji krakowskiej.

WYBORY


Dobiegła końca czteroletnia kadencja zarządu MI naszej wspólnoty.
17 czerwca 2010 roku odbyły się wybory nowego zarządu.
Po wspólnej modlitwie rozpoczęliśmy zebranie wyborcze. Po przedstawieniu przez sekretarza Albinę Dudoń sprawozdania z działalności naszej wspólnoty i sprawozdania finansowego ekonoma Emilię Komorowską ia także fachowe podsumowanie finansów przez komisję rewizyjną rozpoczęliśmy wybory zarządu przez tajne głosowanie. Na spotkaniu obecnych było 16 członków MI i ks. Infułat Jakub Gil opiekun naszej wspólnoty. Wyborom przewodniczyła sekretarz Albina Dudoń.
W sprawnym głosowaniu na następną czteroletnia kadencję wybrano ponownie zarząd z niewielkimi zmianami wśród komisji rewizyjnej i doradców zarządu.
Na następną kadencję wybrano zarząd w składzie( od prawej)

Maria Wolczko – prezes
ks Infułat Jakub Gil - opiekun wspólnoty
Wada Piątek - v-ce prezes
Albina Dudoń - sekretarz
Emilia Komorowska –ekonom
Zofia Bochenek - przew. Komisji rewizyjnej
Józefa Gładyś - członek komisji rewizyjnej
Doradcy - Teresa Rzycka , Róża Lelekłat

środa, 19 maja 2010

WIOSENNY ZJAZD LIDERÓW MI


W dniach 14- 16 maja br. w Centrum św. Maksymiliana w Harmężach odbyło się czwarte już Spotkanie Liderów Rycerstwa Niepokalanej.

W sesji wzięło udział ponad 60 osób, przedstawicieli wspólnot MI z Południa Polski. Reprezentowane były wspólnoty MI z Bielska – Białej, Ciśca, Komorowic, Katowic, Krakowa - Mistrzejowic, Opola, Oświęcimia, Suchej Beskidzkiej, Radłowa, Wadowic, Woli, Zagórza, Żywca oraz przedstawiciele wspólnot działających przy klasztorach franciszkańskich prowincji krakowskiej. W spotkaniu wzięli udział Rycerze z: Dąbrowy Górniczej, Harmęż, Krakowa (wspólnota studencka), Krosna, Przemyśla, Rychwałdu, Szklarskiej Poręby. W spotkaniu wzięli udział kapłani zaangażowani w prowadzenie grup MI: o. Ryszard z Krakowa oraz o. Marek ze Szklarskiej Poręby,ks.Ryszard z Zagórza.
Podczas trzydniowego spotkania był czas na wspólną modlitwę, doświadczenie wspólnoty oraz na pogłębienie wiedzy z zakresu mariologii oraz duchowości kolbiańskiej. Po wysłuchaniu konferencji wstępnej o. Piotra Cubera OFMConv na temat kapłaństwa św. Maksymiliana, liderzy MI mieli okazję zapoznać się ze stanem prac nad piątym dogmatem Maryjnym, słuchając wykładu o. dr hab. Grzegorza Bartosika OFMConv (prof. UKSW, prodziekana wydziału teologicznego oraz przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Mariologicznego). Ks. Jacek Pędziwiatr (asystent MI diecezji bielsko-żywieckiej i dyrektor radia diecezjalnego Anioł Beskidów) przedstawił prezentację multimedialną na temat Cudownego Medalika św. Katarzyny Labouré, przybliżając słuchaczom jego wymowę teologiczną. Kolejnym prelegentem był o. mgr lic. Paulin Sotowski OFMConv (wykładowca Pisma Świętego w WSD franciszkanów w Łodzi-Łagiewnikach, redaktor naczelny „Posłańca św. Antoniego z Padwy” i znawca duchowości św. Maksymiliana Kolbe), który podjął trudny - acz bardzo aktualny w związku z pojawiającymi się co jakiś czas w prasie atakami - temat: rzekomego antysemityzmu św. Maksymiliana.


W ostatnim dniu spotkania Misjonarki Niepokalanej Ojca Kolbego Siostry Antonella i Virginia przedstawiły naszym Rycerzom sposoby pracy stowarzyszenia MI w USA, Brazylii i Boliwii.

niedziela, 2 maja 2010

DZIEŃ WSPÓLNOTY MI POLSKI POŁUDNIOWEJ


2-go maja 2010 r w Wadowicach już po raz czwarty spotkały się Wspólnoty MI Polski Południowej aby wspólnie modlić się o wyniesienie na ołtarze Sługi Bożego
Jana Pawła II.Spotkanie w szczególnym czasie -Rok Kapłański, -dzień po pielgrzymce Kapłanów na Jasną Górę; Z Woli Niepokalanej Jej Rycerze modlą się o wyniesienie Wielkiego Kapłana na ołtarze - Jej wielkiego i oddanego czciciela .
Spotkanie rozpoczęliśmy kameralnie przy kawie ,herbacie i słodkościach. Przywitanie ,komunikaty , ciepłe słowa podziękowania wszystkim przybyłym na spotkanie.
Wzmocnieni na ciele, aby wzmocnić ducha uczestniczyliśmy nabożeństwie majowym w Bazylice i tradycyjnej procesji eucharystycznej po wadowickim rynku.



Chwila oddechu i skupienia przed Eucharystią i punkt kulminacyjny Msza święta, która rozpoczęła się o godz. 20.00. Eucharystii odprawianej o beatyfikację Sługi Bożego Jana Pawła II przewodniczył ks. dr Ryszard Świder proboszcz parafii Wniebowzięcia NMP z Zagórza. Słowo Boże wygłosił o. dr Piotr Cuber asystent Rycerstwa Niepokalanej Krakowskiej Prowincji Franciszkanów.
Po Mszy świętej uczestnicy wzięli udział w wieczorze poezji Karola Wojtyły. Wiersze recytowały przedstawicielki przybyłych wspólnot MI. Wieczór modlitwy zakończyliśmy pod oknem domu rodzinnego Karola Wojtyły. Na spotkanie do Wadowic przybyli: Rycerze ze wspólnot MI z Krakowa: z parafii Św. Maksymiliana, Studencka Wspólnota działająca przy Bazylice Franciszkanów, Rycerze z Suchej Beskidzkiej, Zagórza, Harmęż, Woli oraz Siostry Misjonarki o. Kolbego z Harmęż.
Fragmenty kazania o. Piotra
Tematem kazania Ojca Piotra było:
Kapłaństwo Jana Pawła II i Św. Maksymiliana to temat homilii o. Piotra.
Kiedy przybyli i zebrali miejscowy Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary. Słowami św. Łukasza z dziejów Apostolskich, które usłyszeliśmy w pierwszym czytaniu, chciałbym rozpocząć nasze rozważania przy okazji modlitw o beatyfikację Sługi Bożego Jana Pawła II, które tym razem odbywają się w ogłoszonym przez kościół – Roku Kapłańskim… Słowa z dziejów Apostolskich dotykają samego sedna tajemnicy kapłaństwa. Nawiązują w swojej wymowie do pierwszego listu św. Pawła do Koryntian: przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas. Słowa z dzisiejszego pierwszego czytania odsłaniają najgłębszą prawdę o istocie kapłaństwa - kapłaństwo nie jest godnością, nie jest stanowiskiem, nie jest zaszczytem. Kapłaństwo jest zadaniem, misją, powołaniem, w którym główną rolę odgrywa Bóg, a człowiek ma Go sobą nie zasłaniać.
Dzisiejsza liturgia słowa przynosi nam jeszcze jedną istotną wskazówkę dotyczącą istoty kapłaństwa. Czytaliśmy o niej w Ewangelii. To słowa wypowiedziane do Apostołów przez samego Chrystusa: Po tym wszyscy poznają , że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali. Oprócz działalności misyjnej ,którą kapłan przedłuża obecność Chrystusa na ziemi ,kapłanowi potrzebna jest miłość jako cecha zasadnicza i podstawowa jego powołania. Kapłan spełniający swoje obowiązki bez miłości przestaje być znakiem. Staje się anty-świadectwem. Taki kapłan nigdy nie będzie dobrym pasterzem, nie będzie gromadził, przyciągał, ale będzie rozpraszał, dzielił, gdyż będzie tylko najemnikiem…
Przed każdym z nas kapłanów stoi niezwykle trudne zadanie: połączyć te dwie jakże trudne cechy. Pozwolić w sobie działać Bogu oraz kochać ludzi do których jest się posłanym. Czy to łatwe zadanie? Pytanie zdaje się bardzo aktualne dziś, wziąwszy pod uwagę informacje jakich pełna jest w ostatnich miesiącach prasa, informacje dotyczące nadużyć ludzi Kościoła. Używanie przemocy, nadużycia seksualne, sprzeniewierzanie się swojemu powołaniu- to wszystko zdaje się podważać wiarygodność Kościoła i Jego pasterzy. Zdaje się negować dwie podstawowe cechy kapłaństwa- misyjność i miłość…
Czy jako kapłani jesteśmy święci? Nie! Czy jesteśmy grzesznikami? Tak! Podobnie jak pozostali wierni jesteśmy tylko ludźmi, słabymi i grzesznymi ludźmi. Upadamy, podnosimy się, wstajemy, są pośród nas czarne owce, złe jednostki. Jedni pozostają mając nadzieję pomimo wszystko na świętość, inni odchodzą zawiedzeni. Ale ogromna większość stanu kapłańskiego i zakonnego, to ludzie Boży, kapłani z powołania, świadkowie wiary, głosiciele Ewangelii i miłości.
Zebraliśmy się tu po to, aby wspomnieć właśnie takie osoby, aby powiedzieć światu, że prawda o Kościele i jego kapłanach jest inna. Pomogą nam w tym dwie postacie wielkich kapłanów naszego narodu: św. Maksymilian Kolbe i Sługa Boży Jan Paweł II.
Św. Maksymilian Maria Kolbe - kapłan, zakonnik franciszkański, misjonarz w dalekiej Japonii, wydawca prasy katolickiej ,założyciel klasztoru w Niepokalanowie, wreszcie męczennik Auschwitz. Beatyfikowany w 1971, a kanonizowany w 1982.
Sługa Boży Karol Wojtyła - Jan Paweł II – kapłan diecezji krakowskiej, Arcybiskup krakowski, kardynał świętego Kościoła Rzymskiego, papież, kandydat na ołtarze.
Co łączy tych dwóch ludzi, synów polskiego narodu? Co spowodowało, że w swoim czasie obaj wycisnęli niezatarte piętno na Kościele swoich czasów? Chciałbym, abyśmy popatrzyli dziś na tych dwóch ludzi z perspektywy ich kapłaństwa.
Obaj pochodzili z biednych rodzin, w ich rodzinnych domach się nie przelewało, ale mimo to najważniejsze miejsce zajmowała ich miłość i wiara. Obie matki, zarówno Marianna Kolbowa, jak i Emilia Wojtyłowa zadbały o religijne wychowanie swych synów, a ich ojcowie Juliusz Kolbe i Karol Wojtyła senior wpoili swoim synom ducha patriotyzmu i umiłowania ojczyzny.
Niewątpliwie elementem wspólnym dla obu domów, była również cześć i nabożeństwo do NMP. Wspólnie śpiewane godzinki, wspólnie przeżywanie nabożeństw majowych, wspólnie odmawiany różaniec niewątpliwie wycisnęły na obu chłopcach silne znamię duchowości maryjnej, które miało im towarzyszyć przez całe życie.
Dorastając każdy z chłopców miał swoje własne marzenia i pragnienia dotyczące życia dorosłego. Rajmund Kolbe chciał walczyć o wolną Polskę z bronią w ręku jako żołnierz. Karol Wojtyła zamierzał poświęcić się kulturze jako poeta dramaturg i aktor teatralny. Obaj jednak porzucili młodzieńcze fantazje gdy usłyszeli w sercach głos powołania do służby Bożej.
Obaj odznaczali się nieprzeciętnym intelektem ,dlatego nie dziwi fakt ,że wola przełożonych popchnęła ich do Rzymu na studia ,które obaj uwieńczyli doktoratami. W swoje kapłaństwo mieli wejść jako profesorowie uniwersyteccy i wykładowcy młodych kleryków, Maksymilian w Krakowie, Karol w Krakowie i Lublinie.
Patrząc na postaci Maksymiliana i Karola Wojtyły rzuca się w oczy, że w obu przypadkach przeżywane przez nich kapłaństwo zwiera w sobie wszystkie cechy jakie powinny charakteryzować kapłana według Nauki Kościoła.
Św. Maksymilian Kolbe i Sługa Boży Jan Paweł II wypełnili w swoim życiu w sposób doskonały każdy z wymiarów kapłaństwa. Ukochali Kościół jak swoją drugą Matkę i całe swoje siły, aż do samego końca złożyli w ofierze. Dla wiernych, którym posługiwali byli autorytetami i przewodnikami drodze do Domu Ojca. Misyjnego wymiaru swojego kapłaństwa nie zawęzili do swojego najbliższego środowiska, ale nieśli przesłanie Ewangelii Chrystusowej na krańce ziemi. Maryję przyjęli za Matkę swojego kapłaństwa i Jej powierzali wszystkie swoje trudne sprawy pod wspólnym hasłem: Totus Tuus… Obu też połączyło wytrwanie na posterunku do samego końca. Choć w różny sposób to jednak śmierć zarówno Maksymiliana jak i Jana Pawła II była przykładem i lekcją dla całego Kościoła i szerokich rzeszy wiernych.

niedziela, 18 kwietnia 2010

SPOTKANIE WIELKANMOCNE



15 kwietnia 2010 odbyło się spotkanie naszej wspólnoty MI tzw. „Święcone” –okres Wielkanocny. Spotkanie tradycyjne nawiązujące do śniadania wielkanocnego.
Są potrawy symbolizujące naszą wiarę , tradycje, wspólnotę. Symbolikę potraw omówił ks. Prałat Zdzisław Kałwa, następnie poświęcił każdą z potraw odmawiając odpowiednią dla każdej potrawy modlitwę.
Nasze życzenia przekazywaliśmy sobie słowami intencji MI na miesiąc kwiecień—„Aby Światło Zmartwychwstałego uczyniło nas, tak jak Ciebie Maryjo radosnymi i pełnymi nadziei świadkami Ewangelii”.


wtorek, 12 stycznia 2010

SPOTKANIE OPŁATKOWE 21 styczeń 2010

W okresie Bożego Narodzenia każdego roku tradycyjnie spotkanie wspólnoty jest „spotkaniem opłatkowym”.
Spotkanie opłatkowe ma charakter świąteczny- rodzinny.
Tak jak w rodzinie siadamy przy stole nakrytym białym obrusem, jest opłatek, choinka ,ciasto ,herbata kawa i szczęśliwi rycerze , rycerki.
Jest modlitwa, życzenia , wspólne kolędowanie ,opowieści, wspomnienia