W piękny wrześniowy słoneczny dzień ,choć poranek chłodny (ostre górskie powietrze)zgromadziły się w „Papieskiej” Bazylice Wspólnoty Rycerstwa Niepokalanej Archidiecezji Krakowskiej na II Diecezjalnym Dniu Skupienia.
Dzień Skupienia prowadził asystent Rycerstwa Niepokalanej o. Piotr Cuber.
Temat Dnia Skupienia „Pobożność czy duchowość”.
Po słowie wstępu i krótkiej modlitwie o. Piotr w swojej konferencji wprowadzał nas w tajniki zagadnień pobożności i duchowości.
Na początek definicja pojęć
Pobożność - to oddawanie czci Bogu wyrażające się w aktach pobożności. Chodzi tu o zarówno o modlitwę indywidualną, osobistą każdego człowieka, jak i o modlitwę wspólnotową, liturgiczną.
Obie są wyrazami naszej pobożności i odpowiadają naszym duchowym potrzebom.
Duchowość - to coś więcej niż pobożność. Duchowość , to pewna postawa, to nie tylko zewnętrzne wyrażanie swojej czci wobec Boga czy świętych, ale to sposób myślenia, styl życia, postępowanie, zachowanie w określonych sytuacjach. Duchowość jest wyrazem sprzeciwu wobec świata materialnego. Poprzez duchowość człowiek uznaje ,że nie jest tylko ciałem, że posiada duszę, serce, że istnieje inny wymiar niż tylko materialny- rzeczywistość nadprzyrodzona, że istnieje byt najwyższy i że on jako człowiek potrafi siebie (swoja fizyczność, materialność) przekraczać. Ta zdolność przekraczania siebie może przybierać różne formy i dlatego mówimy o duchowości chrześcijańskiej, ale także o duchowości buddyjskiej, hinduistycznej , judaistycznej etc.
Duchowość chrześcijańska oznacza, że przedmiotem naszego przekraczania siebie jest Bóg Trójjedyny. Ponieważ oddajemy cześć Bogu w Trójcy, wyznajemy śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, przyjmujemy jeden chrzest, wierzymy w świętych obcowanie, oczekujemy życia wiecznego-możemy mówić o jednej wspólnej dla wszystkich chrześcijan duchowości.(choć istnieją różne jej formy: duchowość katolicka, prawosławna, protestancka.
Każdy chrześcijanin przeżywa tę jedną duchowość na swój własny sposób.
My rycerze wzorujemy się na Maryi. Zatem przeżywmy formę duchowości ,w której centrum jest Maryja .
Duchowość Maryjna –to duchowość chrześcijańska przeżywana w miłości do Trójcy Świętej , którą istotną cechą jest oparty na Piśmie świętym związek z Maryją, która staje się dla niego wzorem, nauczycielką oraz wsparciem. Duchowość Maryjna nie zatrzymuje się na na osobie NMP, ale prowadzi do życia w Chrystusie.
Po wygłoszonej konferencji udajemy się na wspólne spotkanie przy kawie i herbacie. Następnie przenosimy się do Bazyliki na Eucharystię , którą poprzedza krótka Adoracja Najświętszego Sakramentu. Msza Święta koncelebrowana przez kapłanów opiekunów wspólnot Rycerstwa Niepokalanej przybyłych na dzień Skupienia.
Głównym celebransem był o. Jóżef Lizun z Krakowskiej bazyliki Św. Franciszka .Słowo Boże wygłosił o. Piotr Cuber . mówił kontynuując myśl z konferencji na temat Zawierzenia Maryi
Akty zawierzenia NMP są jednym z elementów wyróżniającym pobożnoć maryjną.Dzięki zawierzeniu się Maryi pomiędzy uczniem, a Matką nawiązuje się duchowa relacja ,duchowe zjednoczenie,które pozwala na przeżywanie wraz z nią codziennoci.Akt zawierzenia powinien stać sie dla chrzecijanina początkiem nowego życia.Zawierzenie jest srodkiem pomagajacym lepiej, wierniej i autentyczniej żyć owocami chrztu swiętgo.Jest to zaproszenie,aby chrzescijanin dalsza swą duchową pielgzrymkę przeżywał razem z Maryją Matką Jezusa.
Niestety bardzo często akt oddania MB ogranicza się do pięknej celebracji, liturgii dostarczającej wzruszeń ,ale nie idzie za nim praktyka życia..
Po Echarystii-duchowym umocnieniu;jest co dla ciała wspólny posiłek,rozmowa, poznawanie wspólnot, spiew.I na zakończenie wspólna modlitwa w Bazylice i wspólne zdfjęcie przed bazyliką pod pomnikiem Jana Pawła II.
Na Dzień Skupienia do Wadowic przybyły Wspólnoty MI z: Krakowa (z Bazyliki św. Franciszka) z o. Józefem Lizunem; z parafii św. Maksymiliana (Mistrzejowice) z ks. Marianem Kapuściakiem; z parafii św. Brata Alberta; z Zagórza k/ Chrzanowa z parafii Wniebowzięcia N.M.P z ks. Ryszardem Świderem; z Lubomierza parafia św. Józefa Oblubieńca N.M.P z o. Wiesławem Staubem; wspólnota z Suchej Beskidzkiej oraz miejscowa wspólnota z Wadowic.
Dla mnie każdy dzień skupienia to nie tylko zewnętrzna oprawa, ale to także krok w osobistym rozwoju, zmaganiu się, w dążeniu do świętości, w doskonaleniu siebie - poprzez codzienne zajęcia, modlitwę, zaangażowanie w życie wspólnoty.
